بازگشت
جمعه, ۴ دی ۱۳۹۴، ۰۵:۲۰ ب.ظ
پنجره را باز می کنم...
زل می زنم به خودنویسی ها...
کودکِ بی پناهِ من،
چه غباری نشسته بر سر و رویت...
چقدر دل تنگت شده ام...
چقدر دل تنگ نوشتنم...
آمده ام تا دوباره در آغوش بکشمت؛ دل بندم...
برایم،
با همان حالِ معصومانه ی کودکی ات،
دعا کن....
بسم الله الرحمن الرحیم
۹۴/۱۰/۰۴