خودنویسی ها

 پارسال

 تو همچین روزی

 و

 تقریبا همین ساعت بود

 که

 آقای همسر از کرمان رسیده بودن 

 و

 باهم قرار داشتیم...

 رفتیم محضر

 برگه آزمایش خون گرفتیم...

 رفتیم حلقه دیدیم...

 مثل فردایی

 آزمایش دادیم،

 کلاس رفتیم

 و

 نتیجه آرمایش رو گرفتیم

 و

 با یه جعبه شیرینی رفتیم خونه...

 شب،

 مراسم نشون آوردنشون بود

 و

 زن عمو زن عمو گفتن های موشوی نازنین زن عمو...

 تصمیم یک دفعه ای برای مراسم عقد

 که

 ۱۲ شب قطعی شد

 و

 هفت بهمن 

 قشنگ ترین روز زندگی من هم اومد...

 از ۶ صبح بیرون بودیم

 تقریبا موقع اذان خطبه مون رو خوندن

 و

 من و او شدیم 

 ما...

 چه شب قشنگی بود،

 شب جشن عقدمون...

 و

 بعد اون ده روز مشهد..

 و

 حالا

 امام مهربانم

 دوباره تو همون زمان ما رو مشهد دعوت کرده...

 تا در کنار امام مهربانی ها باشیم سالگرد اون روز و شب ها رو...

 تا صد باره ببوسم سنگ فرش های صحن انقلاب رو برای داشتن تو...

 +الهی صد هزار بار شکرت برای این روزها

 +آخدا من تو رو خیلی خیلی عاشقم

 +نائب الزیاره هستم.