خودنویسی ها

"هر گاه نسبت به کسی سوء ظن پیدا کردی هفتاد دلیل بیاور که تو داری اشتباه میکنی... اگر بعد از هفتاد دلیل با نفست قانع نشد... نفست را سرزنش کن که چقدر خبیثی ای نفس"

این حدیث خیلی جای تامل داره... به نظرم منظور این حدیث این نیست که ساده لوح باشیم و خوش بینی افراطی داشته باشیم... سخنش اینه که انسان تا اونجایی که مجبور نشد و ضرورت نداشت پا در وادی قضاوت نذاره... 

چون حوادثی که برای ما رخ میده (چه خوب چه بد) بلاخره به حول و قوه الهی هست... خدا هم هدف داره از پیش آوردن اون حادثه... اساس پیش آمد ها برای رشد انسانه... برای تعلیم انسانه... ولو یه واقعه ای باشه که انسان دلش بشکنه... یا از دوستی نامردی ببینه...

اگر به هدف وقایع آگاه بشیم میفهمیم که بهتر اینه که انسان خیلی در وادی قضاوت وارد نشه... چون قضاوت کردن ، دیگری را رصد کردن هست اما اگر حادثه را حکمت بدانیم نتیجه اش خود را رصد کردنه...

برای همین امام صادق فرمودن هفتاد دلیل بیاور که تو اشتباه میکنی بعد از آن اگر نفست قانع نشد... نفست را سرزنش کن...

یعنی به جای رصد کردن دیگران در وقایع ، خودت را رصد کن... مگر اینکه مجبور باشی قضاوت کنی که  اون موقع داستان فرق میکنه.....