برای صدای بیخیالی که نگرانم بود

گاهی وقت ها؛

یک کوفت، آنچنان بر دل مینشیند

که هزار محبت الکی 

و جانم گفتن نمی تواند جایش را پر کند...

 

+دلم برای صدایی که سال هاست نمی شنوم تنگ شده

بازیگر

خودم را زده ام به بیداری

و

آنقدر در عمق این نقش فرو رفته ام 

که

یادم می رود با چشم های باز هم خوابیدن  بلدم...

شب گرد شده ام!

بی تو

هر شب

راس قرار همیشگیمان

کوچه پس کوچه های خاطراتمان را طی می کنم...

مسافر من

مادربزرگم می گفت:

هر وقت، خواب عزیزی رو دیدی،

بدون دلتنگ بوده و به خوابت سفر کرده...

 

اینکه هر شب رویایت را می بینم؛ یعنی چه؟

هنوز هم؟

ابر سیاه

این روز ها که نیستی

آنقدر دلتنگ می شوم

که

گونه هایم در سیل مدفونند...

تاوان

بعد از تو 

به همه شک دارم...

سخت است

عمری در مرداب خیانت سر کردن!

قاب عکس

به سرم زده است

دوربین به دست

با کتانی شاسی بلند

شلوار بگ بسیجی پوشیده

زیر باران 

بزنم بیرون...

شاید تصویری به زیبایی لبخندت پیدا کنم!

سرد خانه ای به نام دنیا

ثانیه ها هم،

حریف ثابت ماندن من نیستند!

بعد از تو؛

زمان برایم ایستاد!

آغوشت نوش داروست

درد بی درمان ندیده اند،

آن ها که پول را دوای هر چیز می پندارند!

باید لحظه ای 

چشم در چشم،

با تو عشق بازی کنند

تا

بدانند؛

چه می کشد آنکه دوایش تو هستی

و کنارش نیستی...

دلم روضه می خواهد

خدایا خودت هیئتی برسان...

کوچ ماتمی برسان...

دیگر بهانه های دلم تمام شده....

می خواهم 

سرم را با ماشین صفر بتراشم!

بی خیال هرچه آن ها می گویند...

شاید بهانه ای شود برای

آرام شدن دلم....

برای آنکه ماه ها دغدغه ام ؛

روییدن دوباره موهایم شود...

خواب بودم کاش!

آن طور گریه کردم 

که

خدا هم دلش سوخت!

زمانی به نام همیشه...

حالم خوب است

اما

نمی دانم چرا

بغضم می کنم الکی!!!

حس می کنم...

باید 

فراموش کنم که با دلم قهر کرده ام

و

عاشق شوم 

از نو...

وسعت

خدایا!

اینجا کسی هست که

دلش می خواهد شاعری کند؛

کسی که به اندازه تو!! دلتنگ است...

نمی خواهیش؟؟؟

عجیب قصه ایست فراموشی!

یادت هست؟

روزی برای هم می مردیم...

آخر هم مردیم

من برای تو

و 

تو برای من...

درست در یک قدمی رسیدن!

پیمان

قرار بود

پا به دنیا بگذاریم،

جدا شدیم

که 

از همان راه برگردیم....

نمی دانم

جاده طولانی ست

یا

راه گم کرده ایم!

ازل...

ما در دور دست های زمان؛

با هم زیسته ایم...

یکدیگر را انتخاب کرده ایم...

لبخند هدیه داده ایم به هم

و

خدا را هزاران بار شکر کرده ایم...

 

+پس چرا دوری از برم...

هوا صدای باران می دهد...

راستی،

تو گمشده ای یامن

که 

دست هامان دنبال گرمای بخاری هاست؟؟!!

بخند...

یادت باشد 

اگر دلم گرفت؛

با لبخند تو وا می شود.