مثل روزه ی سکوت...

 یک حرف هایی هست

 که

 نمی شود،

 گفت...

 یک حرف هایی هست

 که

 باید اشک شوند

 و

 از چشمانت

 نم نم بریزند...

دلم مشغول آل یس و ....

 گاهی 

 دلم برای رفتن 

 تنگ می شود...

روز هایی هستند که هر ماه باید به یادشان جشن گرفت...

 تو را دوست دارم

 چون 

 دیوانگی هایت

 مثل 

 من است....

 تو را دوست دارم

 چون

 نصف شب های کوهستان را

 به چراغانی شهر

 ترجیح میدهی...

 دوستت دارم

 به صد و ده دلیل...

 دوستت دارم

 که

 عاشق حروف مقطعه ای...

 

 ....

 

 بعضی

 دوست داشتن ها را

 نمی توان 

 حتی به حرف دراورد

 چه برسد

 به کلمه...

 فقط در لفافه 

 فریاد می زنم،

 دوستت دارم

 نوکر گل پسر فاطمه....

 +به بهانه چهارمین ماه گرد

 یکی شدنم با ماه زندگی ام...

 +پدیده؛ سیب سبز؛ کوه های بلند صاحب الزمان

 در دل شب....

 

 

که علی را نوه ای آمده است....

 حسـین جانـم

 به گمانم که نبی (ص) تاب فراق تو نداشت

 علی اکـبر (ع) شد و آمد که کـنارٺ باشد

جوانی ام فدای جوان ح س ی ن ...

 الهی

 هدایت مان کن

 آن گونه 

 که علی اکبر باشیم

 در راه دینت....

 +دیشب 

 نیمه های شب

 علی اکبر های خمینی 

 دعوتم کردند 

 در دل کوه ها....

 به 

 گلزار شهدا... 

 +عیدتون مبارک...

که عشق تو آتش را حرامم کرده است...

امروز 

 بدجور 

 هوایی ام...

 

 هوای 

 نجف دارم...

 دلم میخواهد

 رو به روی ضریح

 دم بگیرم

 یا ابانا استغفر لنا... 

حتی نفسم را ز نجف دارم من...

 بچه هایی 

 که 

 بابا ندارند؛

 دلشان قرص تر است

 وقتی

 کسی 

 می شکندش...

 چرا که

 می دانند

 پشت شان 

 به 

 حضرت بابا گرم است....

 شاه نجف

 بابای مهربان من

 می دانم

 که همیشه 

 هوایم را داری...

 +کاش کمی از اینکه شما

 هوایم را دارید

 می ترسیدند...

از دست مردم زمانه بی شکیبم....

 گاهی

 از بعضی آدم ها

 آن قدر

 متنفر میشم

 که 

 آتش از آب...

چشم ظاهر بین کور باشد بهتر است...

 کاش 

 آدم ها

 بطن 

 نشانه های خدا را

 می دیدند...

 کاش 

 از ظواهر افراد

 قضاوت نمی کردند...

 کاش

 می دانستند

 تنها خداست

 که 

 ارزش و عزت واقعی

 انسان ها را

 می داند...

 کاش

 ....

خدایا این لحظه ها را شکر

 خوشبختی 

 یعنی

 بنشیند

 رو به رویت

 و

 تمام یک ساعتی را که حرف می زنی

 با دقت به تو گوش کند

 و

 خسته نشود از هم صحبتی ات...

بعضی روز ها را باید قاب گرفت و در قلب آویخت

مثل

 باز شدن

 گره های 

 مویت

 از هم ...

نقطه سر خط

 پر از نوشتنم

 ولی

 قلم

 یاریم نمی کند...

آ خدا نگاهی....

‌ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺷﮑﯿﺐ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ

ﻫﺰﺍﺭ ﻏﺒﻄﻪ به ﺣﺎﻝ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ

ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ ﺯ ﺳﺮ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﯼ ﻗﻔﺴﯽ

ﺧﯿﺎﻝ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺩﻟﻔﺮﯾﺐ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ

.

.

.

 ﺩﻟﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺧﺪﺍیا ﻣﺮﺍ اﺟﺎﺑﺖ ﮐﻦ

ﺑﻪ ﺣﻖ ﺣﺮﻣﺖ " أﻣّﻦ ﯾُﺠﯿﺐ " ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ

از این سر درد های عجیب...

روز هایی هم هست

 که

 فقط

 آه

 میکشی

 و

 فقط

 حسرت گذشته را

 میخوری....

نکنیم این کارها رو...

 کاری نکنیم

 که

 عزیزان مان

 برنجند...

 معلوم نیست

 چند ثانیه دیگر

 کنار هم باشیم...

اعتراف...

دقیقا

 همان جایی 

 زمین خوردم

 که

 توهم زدم

 رسیده ام...

الپیشنهادیه

به هم 

 هدیه های معنوی بدیم....

 بیایم 

 سنت ها رو تغیییر بدیم...

 گاهی

 با دست های خالی هم میشه کار های بزرگ کرد...

 +خودم به آقای شوهر برای روز مرد هدیه معنوی دادم

 یه جامعه ی کبیره تو حرم امام رضا ع

 و

 به یه گروه خیریه کمک کردم از طرف شون

 خیلی هم خوشحال شدن...

 +بنا به فرموده امام صادق (ع) 

 هدیه محبت و مودت رو زیاد میکنه.( نقل به مضمون)

 +حتی اگه جیب هامون پر نیست

 خدا این موهبت رو بهمون داده که هدیه های معنوی بهم بدیم.

 +همدیگه رو خوشحال کنیم

 حتی به یک لبخند :))))

 

من عزم جزم کرده ام بمیرم به پای تو...

 خوشبختی 

 یعنی

 کسی باشد

 که

 تمام دارایی اش را

 نذر تو کند....

 +از مرگ جستم...

 +الهی شکر

 + ثبت شود در خاطرات

 +سفر مشهد 5 تایی؛شهر فردوس؛رستوران عماد النظام

 +پنجاه تومن دارایی

 +من امام رضا را عاشقم که تو را همراهم کرد

بخونیدش.... بخونیدش.... بخونیدش

    

                                دل نشکنیم(کلیک)

کیف حالی؟؟؟؟

 آرشیو گردی میکنم

 و

 چقدر 

 دلم

 برای بعضی وبلاگ ها تنگ شده بود....

 چقدر 

 خاطرات گره خورده

 با خط به خط شان دارم...

 روز های 

 سخت و قشنگی بودند....