بی نگاهت... بی نگاهت مرده بودم بارها

 بعد تو دارد؛ مدینه غربتی بی حد و مرز

                                          خانه های شهر ... درها... کوچه ها... دیوار ها

 +سیده تکتم حسینی

ع ش ق

 بی سبب دنبالِ برهان و کلام و منطقیم

                                            چای بعد روضه کافر را مسلمان می کند...

 +شاعر: نمیدونم کیه

هیئت خود نویسی ها

 چند تا مداحی از برادر مطیعی

 برای دوستانی که نمی تونن هیئت برن...

 اشکی ریخت ما رو هم دعا کنید...

                                                           امان از شعله

                                                       به غیرت علی قسم

                                            باز هم کبوتر غریب دل بال و پر کشید         

                                                  شهدا نگاه کنین به حال ما

روضه

دری که ریشه داشت شکست

                               حرمت همیشه داشت شکست

 یه مادری تو این میون

                               یه بار شیشه داشت شکست

 +باید از بچه های هیئت فاطمیون بود تا میان این روضه جان داد

مادرم...

من امشب به یقین رسیدم که دیشب مرا از بهشت رانده اند...

آیکن

میهمان سفره ی مادر هستم!

 دعا کنیم امشب حاجت روا بیرون بیاییم از این روضه...

 +به یادتون هستم و دعاگو

برکتی رفت از دنیا...

 این روز ها،

 بیشتر استغفار کنید...

 مادری که هر روز سجاده اش را

 برای عاقبت بخیری من و تو پهن می کرد،

 رخت سفر بست و رفت...

 +امام زمان نازنینم مولا جان چگونه تسلی دهم دلتان را آقا؟؟؟

از این پیامک های دل گیر...

 میگفت:

 این روز ها؛

 بیشتر بگو ،

               یا علی...

 آخر این روز ها کسی به علی سلام نمی کند...

 +وای مادرم

 +وای مولای مظلومم علی ع

آروز...

 باز هم

 کوچه،

 دَر، 

 میخ،

 دیوار،

 ردّ خون...

 آه...

 کی می شود که جان دهم میان روضه ها؟؟؟

 

یه آرزو مونده تو سینه اللّهم ارزقنا مدینه

 دلم می خواست،

 امشب

 در بین الحرمین،

 شاید هم مسجد خاکی سهله،

 مثل آن روز،

 روضه مادر بخوانیم

 و 

 گریه کنیم...

 دلم می خواست

 مثل کربلا شیون کنم میان روضه

 و 

 نترسم از هیچ کس...

 دلم می خواهد مثلِ آن روز ها سینه بزنم،

 نه 

 مثل دیشب....

زهرایِ علی...

 یک پیامک هست که هر سال مرا آتش میزند:

 من یک سپر برای جهازت فروختم

                                 تو عزم، جزم کردی بمیری برای من

 +تمام زندگی تو همین یک بیت خلاصه میشه...

بی لیاقتی هم حدی دارد...

 بد بخت؛

 من م...

 همه رفته اند هیئت

 و

 من نشسته ام از درد می نویسم

 و 

 از ناچاری فیلم میبینم...

 

 +بیچاره من

 بد بخت من

از همین پشت شیشه ها بوسیدمش...

 ضریحت را نشانم میدهند بی بی جان

 شبستان هایت را

 صحن و سرایت را

 و

 من چشمانم به یاد قبر پنهان مادر؛

 خیس می شود...

امشب نجف تلخ است تلخ...

 شیعه باشی،

 امشب از درد دل علی ع خواهی مرد...

 کاش می مردم برای غمت بابا جان...

 کاش علوی باشم و فاطمی...

 کاش امشبی را مهمان روضه ات بودم مادر جان :((

 +شبکه 3 روایت فتح گذاشته از سوریه...

 +داغ دلی تازه میکنه این مستند...

 بچه های فاطمیون...

 +حرم حضرت زینب رو نشون میده...

امشب مدینه داغ دار است...

 دلم برای هیئت لک زده...

 دلم دیشب اذن دخول فاطمیه گرفت؛

 ولی امشب تنم نای رفتن به هیئت نداشت...

 شهادت مادر باشد و هیئت نباشی؛

 درد دارد...

 غم دارد...

 

 +کاش امشب من هم هیئت بودم :(

 +کاش دهه دوم را شلمچه باشم...

 +میرید هیئت من رو هم دعا کنید...

نوحه ی مادر

 باید

 صدای روضه های مادر سید احسان رو می شنیدید

 تا

 محشر به پا کند در دلتان،

 این صدا:

 بُنَیَّ بُنَیَّ قَتَلوکَ ضَبَحوکَ وَ مِن الماء مَنَعوکَ

کوچه به کوچه مرا کشاند...

 +امروز پا شدم،

  برم استقبال شهدا...

  گفتن تازه رفتن...

 

 +رفتم دم سپاه،

  به سربازه میگم:

  شهدا رو کجا بردن؟؟

  میگه: گنبد.

  میگم: چی میگین؟؟

  امشب دانشگاه خودمون مراسم داریم براش...

  میگه:

  نمی دونم پس...

 +به بچه ها میگم:

  بیاین بریم پیش شهید دانشگاه منابع...

 +میریم زیارت ش

  فضاسازی شون، پاسگاه زید بود...

  دلم ریخت...

  دلم جنوب خواست...

 +راه میفتیم سمت خروجی دانشگاه،

  سمت میدون شهرداری...

  دو تا از سربازای گروه مارش رو می بینم،

  می پرسم:

  شهید رو کجا بردن؟؟؟

  میگن:

  دانشگاه فرهنگیان، رو به روی فلسفی...

 

 +میریم فرهنگیان...

  یه خانوم میاد کف دستمون گلاب میریزه...

  میگم:

  ببخشید شهید کجاست؟؟؟

  میگه:

  همین الان بردنش...

 +میرم پیش مسئول تفحص میگم:

  شهیدا رو کجا بردن؟؟

  میگه:

  روستای سیدمیران

  ولی نرین خواهرم

  مناسب نیست...

  خلاصه نذاشت بریم...

 +می ریم دانشگاه خودمون که یه رابط پیدا کنیم که بدونیم شهید کجاست...

  یه نیم ساعتی کنار شهید خودمون میشینیم؛

  مداحی می ذاره دوستم:

  من اومدم به کربلا   بشم کبوتر حرم

  منم به آرزوم رسیدم

  من اومدم به کربلا   به اذن زهرا مادرم

  منم به آرزوم رسیدم

 دیگه چی می خوام از خدا    وقتی شدم حاجت روا

 ما رو طلبیده ح س ی ن        برا حرم کربلا

 سلام کرب و بلا...

  یاد ورودی کربلا افتادم و زمزمه همین مداحی

  دلم ریخت...

  دلم  کربلا خوست...

 +نیم ساعت دیگه میرم مراسم شون 

  خدا می دونه چی برامون در نظر گرفتن...

  خلاصه که:

            حلقه ای بر گردنم افکنده دوست

                                               می کشد هر جا که خاطر خواه اوست

سال های عمر من

 زندگی ما،

 از اول هم، دو فصل داشت:

 محرّم

 فاطمیه...

 باقی همه فرجه روز های امتحان است...

ردِّ خون

 حسابم را جدا کن از حساب دیگران ساقی

                                           دو جام از آنچه خود گه گاه می نوشی محبت کن

 

 +شاعر:حسین زحمتکش

 +باز هم بویش بر مشامم رسید

 بوی چادر خاکی...

 +امشب باید دستمال اشکم رو دربیارم

 بعد کربلا؛ انتظار فاطمیه رو می کشید...