عاقبت یکسان نباشد حال دوران...

 گاهی هست

 که

 دلم می خواهد،

 تمام شوم...

 اما

 تا می خواهم

 گریه کنم،

 صدایی 

 از اعماق جانم،

 فریاد می زند...

 این هم 

 می گذرد

 غم مخور...

و نعم الامیر...

 قصه 

 از بوییدن

 زلف تو آغاز شد...

 هر شب جمعه

 هیئت را

 به عشق تو

 آمدم...

 هر شب جمعه

 شب  را

 با رویای زیارت تو

 صبح کردم...

 شدم

 اهل...

 

 شدم

 سر به راه...

 چه شد که به اینجا رسیده ام؟!

 آه

 آه

 آه

 و

 بازم هم آه جگر سوز

 که نمی دانم

 چه چیزی

 از تو بریدست مرا....

 امیرم

 بی تو می میرم...

 دستمو بگیر

 نزار اشتباه برم...

آدرس اینستاگرامم

  گاهی وقت ها

 عکس ها میشن

 حرف های آدم ها...

 کلیک

کباب کوبیده با یک سیخ گوجه اضافه...

دلم

 کباب کوبیده می خواهد...

 نه از این هایی که

 حالاها می پزند

 نه حتی کباب های معروف سرحدی...

 دلم

 از آن کباب هایی میخواهد

 که

 بابا خانه می آورد...

 بچه بودیم

 کباب را می خوردیم

 به عشق

 نان چرب زیر کباب ها...

 نمی دانم

 شاید دلم

 نان چرب زیر کباب ها را می خواهد...

 همیشه

 دلم میخواست

 آن نان چرب؛

 دو سه متر بود

 و

 تمامش سهم من می شد...

 شاید هم

 دلم 

یک خانواده آرام، بی دغدغه و شاد

 مثله گذشته را می خواهد...

 دل است دیگر...

 گاهی می رود سمت چیز هایی 

 که برگشتنی نیستند...

 یا بهتر است بگویم

 افرادی که برگشتنی نیستند...

دل تنگی های بی حرم...

 هیچ چیز

 نمی توانست

 امشب

 مرا انقدر 

 آرام کند جز تو...

 شب زیارتی ح س ی ن است

 دلت که می گیرد، 

 کافی ست رو به مشهد ‌کنی...

 پخش زنده اینترنتی حرم

 زل زدم به 

 مشبک های ضریح

 و

 با تو حرف زدم...

 آرام نشدم...

 شماره را گرفتم

 و

 به تو زنگ زدم...

 وای

 چه لذتی داشت 

 نفس کشیدن 

 پشت تلفن

 در صحنت...

 

 فقط

 تو آرامم میکنی آقا جان...

 امام رضایی

 که

 یک سال و اندی ست 

 سنگ صبور این دل شکسته است...

 که هر وقت که دلم می گیرد،

 می طلبد مرا...

 دوستت دارم امام من...

 منتظرم 

 تا دوباره اذن دخول دهید،

 آقا جان...

رگ خواب...

 دقت کردی

 آدما تو ناخود آگاهشون

 از یه جایی به بعد

 بجای شما میگن تو....

 +دیالوگ

پروازم آرزوست...

 یک قفل،

 زنجیرم کرده...

 انگار

 نمیتوانم درست نفس بکشم...

 سیاهی غریبی

 در من 

 ریشه می دواند...